ve çocuk sırtını dönüp etrafındaki insanlara ve uzaklara bakmaya koyuldu,
uzaklardan gözlerine sinen haylazlığa dörtnala koşan çocukluğuna belki
bir kadının kırıklarıyla oyuna koyulmuş mahzun ve muzip çocuklara öykünen
ve fakat yenikliğini bir türlü kabullenemeyen adamlar ve kadınlar sustu
utançtan mıydı yoksa korkudan mı anlamadı çocuğun esmer yanları..
bir şehir unutulmaya en müsait yerinden başladı yas tutmaya
bir sevda en mahcup yerinden başladı kanamaya..
bir kelam en hazin yerinden kırılmaya
bir kedi mırıltısından utanmaya
bir otogar yıkılmaya
bir su donmaya...
aşk sustu.
velhasıl her şey rengini yitirdi ve karanlık oldu aniden
bir kadın karanlıkta kor taşıdığı çiçekli eteğini
bir ev ahşap ama mağrur merdivenini
bir şair gri ve yaldızlı kalemini
bir çocuk devasa ellerini
birdenbire yitirdi
söz bitti..
esmerliğini Allah'tan almış müzmin çocuk;
'Of; bu ne zavallı yoksunluk
hiç bişi anlamadım' dedi
muzipçe gülümsedi.
Kayıt Tarihi : 22.12.2009 20:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saçtan tırnağa yara ve bere olan çocuktu Ali Ali ata bak..dendi.. baktı ve gördü aşk; 'bütün parmakların işaret ettiği beyaz sakarlı attır aşkı uluorta ve çırılçıplak soydunuz aşk küstü ve her şey rengini yitirdi' dedi.. ve sonra sırtını dönüp sustu
sırtında ata bakmanın ağır yükü,
koşar adım tutundu sevdaya sorgulamayı redderek, defalarca ölerek....
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum kardeşim
'Of; bu ne zavallı yoksunluk
'Of; bu ne zavallı yoksunluk...anlattı her şeyi ve bir esmer olan ben offf benn..
TÜM YORUMLAR (47)