Hayat bu:
Çoğu zaman,
kırmaya çekindiklerimiz kırar bizi,
can kulağıyla dinlediklerimiz;
sadece duyar sesimizi.
Anlamaya çalıştıklarımız da;
birikmiş bir öfkeyle karşılar
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Ah o görmeye direnen gözler yok mu?..Emeğinize,yüreğinize sağlık...Kutluyorum..
Teşekkür ederim.
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta