Alevli Adımlar... Şiiri - Yıldız Özdemir

Hıdrellez ateşi yanıyor ortada…
Baharlara adımlayacağını sanırken üstünden.
Çekiyor içine içine bedenini.
Sararken alevler çevresini,
Ak güvercin misali beyaz kanatları, islenirken.
Ateşin elleriyle aramakta kendini…

Yargıcın gözlerinde ise kartal bakışları,
Buldum seni… Der gibi…!

Alevlerin ortasında titreyen,
Gene de gözlerine korkuyu sindirmeyen.
Geçmişini, geleceğini kızıl sarı düşlerinde besleyen
Çelimsiz gövdeli çocuk
Çelik bakışlarıyla gökyüzüne sesleniyordu,
Ben doğru bildiğimi yaptım…Körükleyin ateşinizi …
Sen değilsin yargıcım …!
Benim derdim..
Sardunyalarını sulayan annem…

Kurun mahkemelerinizi, atın beni zindanlarınıza
Ülkem kokuyor sardunyaların sulanan toprağı.
Babam kokuyor zindanların nemli duvarları..
Kelepçelerinize aşinayım.
Siz değilsiniz onların gerçek sahibi.
Yaşam,
Vurmuş körpe bileklerimize dizi dizi
kimi mavi kimi pembe boncuklarla
Daha adımız fısıldanırken kulağımıza,,

Baygın koku var, hadi bitsin bu loş bakışlar…
Siz çekilin rahat odalarınıza, anlatın çocuklarınıza.
Örneğiniz size geri dönmesin. Neden..? Sorusuyla.
Size söğüt yaprakları topladım gene de.
Vurun ateşe, vurun rüzgara.
Umurunuz da mı..? hıdrellezin ateşinde yananlar ..
Umurunuz da mı …Sonbahar bakışlı, alev çocuklar..….