Alev Nefesli Ev Şiiri - Afet İnce

Alev nefesli bir ev, kanlı postal içi boş
Dalgalanan ay yıldız bir tabuta dökülmüş
Yüzler geceden kara pencereler nemli loş
Barışın çiçekleri köklerinden sökülmüş

Büyüyor büyüdükçe hıçkıran seslerde kin
Yazmanın altındaki savruk saçlarda acı
Yaralıyor bir sancı ucu kılıçtan keskin
Yumrukluyor göğsünü ana baba ve bacı

Bir kaç mektup kanıyor birinin avucunda
Gülden kopmuş diken mi içindeki fotoğraf
Aynı yangın farkı yok köyün diğer ucunda
Gökyüzü görülmüyor duman altı her taraf

Adı ile düşecek birazdan bir cengâver
Salkım söğüt dökecek dibine yaprağını
Anıları kalacak resimlerle beraber
Nur giyinip üstüne öpecek toprağını