Alev Köpüğü Şiiri - Taha Faruk Dal

pamuk ipliğine bağlı karanlıkta
besbelli silik lambaları savurdu yazgı yeli
el feneri ay kalbinin aydınlığı
gezindi kör el yordamıyla / kırmadan vazoları

bakır cezvemizin vidaları gevşemiş alevden / melek kafesinde
hürmeti derin tevazu altın işlemeli yalının perileri
fakat bitmek bilmiyor mutfakta kadın toplantısı
ve beyaz ısırgan kuşların vızıltısı

alev köpüğü tütüyor evin bacalarından
yanardağ örgülü saçlarından dağılan kıvılcım büyüsü
kış mevsimine tütsü sonbaharın süslü anıları
koridorun kalabalık dumanını süpürüyor aşkın yakıcı yaprakları

bir bulutun gölgesinde yoga yapıyor uzun saçlı
makyajı fazla kaçmış; alaca gözyaşlı
saklı çığlığım çıngırak sesi / bambaşka çilehane:
gökkuşağı tırnakları temas etti yılın soğuk mızrağına

körüm, ne bileyim gündüzü, el yordamıyla kırdım vazoları
mızrağım sivri, vahşiyim, tespihim ateş kehribarı
ben körüm ama ey alev sen haklısın tavus kuşuna bulanmada
beyaz duvarları boyadık çünkü seninle ikindi

bize bu tutku iksirini kim içirdi ey alev
sen de gördün, çapasız döküldü tüm heceler
ateş halkasına yazıldı sarmaşık dizeler
ve artık gözlerine kül serp ey alev
yakında öleceğiz yakmayalım birbirimizi