Alev Bulutu Şiiri - Muhsin Bükücü

bir alev bulutunun gölgesinde
ilk kez merhaba demişim dünyaya
merhaba dünya, merhaba...
benek benek gölgeleri sinmiş kundağıma
salıncağımı bile
onun sünen alevi sallamış
onunla uyumuş, onunla uyanmışım! .

çoçukluğumda;
alevden bir top idi benim misketim
çelik çomağım,
dokuz kiremitim.
yüzerken kirli derelerde
onun sıcaklığını hissederdim
onun izleri vardı,
öfkeyle patlattığı
balonların üzerinde

ben onunla dedim gençliğe merhaba!
merhaba gençlik merhaba! ...
hayat yolunun baharında;
nakış nakış kül izleri
yakıcı kollarına tutsak ettiği,
ekmeğimi,
ümitlerimi,
soğutmaya çalışıp dudaklarımla
karanlığı yoklarcasına
uzatıp da ellerimi
koparıp aldım, gücüm yettiğince
setler oluşturdu alevlerinden
sevdalara,
dostluklara
onun yakıcılığı hiç geçmedi
hiç geçmedi acımasızlığı
neydi bilemiyorum bu denli kini
dinmedi ki, hiç öfkesi.

bir alev bulutunun gölgesinde
son kez bakıyorum dünyaya
elveda dünya! , elveda! ...