Ruhum bedenime dar benim
Bahar kapıda umut yürekte
İçimde bir çoşku koptu gidiyor
Kulağım kapıda
Sanki heran güzel bir haber gelecek
Yokluktan var olacağım gibi
Karşılaşırken seninle
Hiç aşk yoktu aklımda
Duam mısın beduamı
Korkuyorum tatlılığından
Kalbime düştün
Öteledim seni kaf dağına
İçim buzdan bir zindan Üşüyorum
Ruhen bedenen kalben
Güneş yüzüme sağ cepheden vuruyor
Oysa solumu dönsem soldan vuracaktı
Kalbim donuk kalsın leyli
Tekrar düşersem kalkamam
İlk yudumda sanki tatlıydın
Tanıyamamışım seni
Yalanlarınla yıllandın
Şimdi tam bi bozasın
Boğazımda düğümlendi sevgim
Düştüm dikenli yollara
Kim bilir kaçıncı gece
Kapıyı Aralık bırakışım
Yoruldum tükendim
Artık ümit bir isim
Var gerisini sen düşün
Geç kaldın geçe kaldın
Başımı kaldırıp bakmasaydım öylesine
Düşmezdin usulca gönlüme
Aydınlanmazdı göz bebeklerim
Çırpmazdı içimdeki kuşlar kanat
Her geçişin ayrı bir heyecan
Çıkmasaydın karşıma
Bir bakışın bin yıldız eder
Esmer yar bir çıkıp gelsen
Gonca güller gibi açar yüreğim
Gözlerimin ışığısın ey esmer
Kendini aşka kapatmışsın
Yanılırsın güzel esmer
Duygular fora olunca
Sana etiket lazım
Çıkarın kalemi kağıdı
Üzerine asla sevmeyin
Yazmak vakti
Çaglayanlar akmasın
Kuruyor bağlarım sussuz toprak gibi
Kalbim söyle neden hep kış
Diner mi gözümdeki yaş
Gidelim hüma kuşuna
Belki bir gören duyan olur
Çok karanlık ışık yok gibi
Ak yüzünün gölgesi düşüyor avuçlarıma
Koşup sımsıcak sarılmak istiyorum
Düğümleniyor ayak bağlarım
Sanki mutluluk yakışmıyor mevsimlerime
Kuşlar gibi şakımak istiyorum
Gönül sarayındaki keman sesi gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!