Zaman yetmiyordu seni yaşamaya.
Çünkü, seninle mutluydum ,seninle gülüyordu gözlerim.
Üşüyen yüreğim, seninle alev alev yanıyordu.
İkimizde sevgimizi ,haykırıyorduk birbirimize .
Sevgi emek isterdi ,biz seninle emek verdik sevdamıza.
Öyle tatlı sözlere gerek yoktu,gülümsemen yetiyordu .
Gözlerimizin içi gülüyordu ,birbirimize bakarken .
Seninle aşkın, sevginin en güzelini yaşıyorduk.
Kırmadan, dökmeden hissettirerek seviyorduk birbirimizi.
Sevgimizi armağan ediyorduk ,gönül bahçemize.
Bir an da aklıma,hep sana şiir yazmak geliyordu .
Sevgin yüreğime sığmıyor, denizlerin dalgası gibi,vuruyordu sahiline .
Bir tek sana çıkıyordu, bütün yollarım.
Engebelide olsa ,sonunda hep sen vardın.
Gözlerine sürgün olduğum kadınım.
Sevginle masmavi oluyordu, gönül bahçem.
Yüreğimiz, tertemiz bir sevgi ile bağlıydı birbirine .
Sana karşı duygularımı söylerken, dilim tutuluyordu.
Gözlerimiz konuşuyor, anlatmaya gerek kalmıyordu.
Sonsuz sevda ateşinde, yüreğimiz alev alev yanıyordu.....
Kayıt Tarihi : 5.10.2024 16:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!