Alev Alev Öfke Kusan Bir Mars Kızıllıg ...

gecelerden,aykaranlık bir gece…

Karanlıklardayım…

yanılgılarımla….hatalarımla…

mâhzenimdeyim…mahpusum..

kanıyorum biteviye…

korkulardayım…tut ellerimden…

sol yanım ayaz…

gurbet sevdan…

sende biliyordun…biliyordun

ama buna rağmen,çarptın kapıyı üstüme

vurdun beni bana

yoksun…artık…yoksun…

karanlık dört bir yanım

yağmur beni bekliyormuş gözlerimde…boşuna..!

bir Mars kızıllığı yüreğim;

alev alev öfke kusan…

soluk soluğa kamçısını sallayan ölüme pervasız…umarsız…

çatlıyor gökyüzü

inliyor kemanın nağmeleri sızım sızım;

hüznümle çıplak ayak koşarken sokaklarında İstanbul’un…

öfkeliyim…hırçınım…delişmenim…

hıncım Himalâyaları yakacak kadar büyük

ey karanlıkta tebessüm eden Mars

mor çiçekli dal gibi sırıtma orada boşuna

çığlıklarıma sende çare olamayacaksan,

dinmeyen hırsımı,öfkemi susturamayacaksan

niye varsın,

niye âzametle gökyüzünde çalım satarsın..?

itirazım var..sana da..!

yaksın içimdeki ateş senide …kavursun…kahretsin…

gökyüzündeki kara delikler senide yutsun..!

Venüs’çe seven nârin yüreğimin özlemini anlayamadıktan sonra

Aynaya bakarken gözlerimden fırlayan yaşların değerini nasıl bileceksin..?

ıslanan kirpiklerimin deltasında öfkem uslanmaz

gecenin karanlığını gün doğumuna çeviremeyen Mars

bir alev topu gibi yak beni o zaman

derdime derman olamayacaksan..!

yada

ebediyen yok ol gözümün önünden

git ki,Venüsce süzülüp yere

seni çözeyim yüreğimden yavaş yavaş

ancak o zaman içimdeki bu öfke son bulur..

şimdi birer birer öldürüyorum senli her şeyleri…

tek bir hecen bile kalmadı yüreğimde…

hıh,

yağmur beni bekliyormuş yüreğimde…boşuna…

hiçbir zaman göremeyecek

hiçbir kimse

ve de sen

gözlerimdeki taneleri…