Alev Alev.
Hor kullandım sevdanın suyunu
Değerini bilemedim.
Hoyratça harcadım zifiri güneşin ensesinde
Son damla kalan sevda suyunu da.
Zamana karşı yine bükülüyordu umutlarım
Son bir şanstı, o trende kaçıyordu demek isterdim
Ama o trende çoktan kaçtı.
Hemen ardından
Geriye kalan umut ağaçları da
Çoraklaşan yürekte kuruyordu
Ve kurudu…
Çölden farksız bir haldi
Şimdi çok karmaşık duyguların esiri
altında yeniden bir damla aşk arayan
Güneşin pıhtısında
Yaralarını kapatmaya çalışan
Aldan karaya çalmış
Kiralık konak, yüreğim.
Ses etmemem lazım
Bu durumun tek izahı
Yine kendim
Ve kendim olmaya devam edecek benim.
Pes etmek bilmiyor arayışları karşısında
Vurdumduymaz yüreğim.
Karanlıkta bile bir parça ateşe hayır diyemiyor.
Doyumsuz bir açlık
Doyumsuz bir hiçlik
Doyumsuz bir aşk çöplüğü gibi…
Bazen
Gireni çıkanı belli olmayan tenha bir sokak
Bazen de çöl kumu gibi kalabalık ama çorak.
Hiçbir su söndüremiyor bu hali
Kimse de de yoktur sanım dermanı…
alev alev susadım suya ve susuzluğa…
Kayıt Tarihi : 19.9.2019 19:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)