22 Mar. 06 tarihine dâhil güncem
Her insan zaman zaman bir ele muhtaç
Düşün ki dağları sırtlayan
Ömrünün yağmurlarına gülen ben
Bir tabak kereviz
Bir buçuk serum edermiş…
İlkbaharım gülüm
Mart başlayanı ne oldu ki bitecek şimdi
Yalancı derim ya baharla
Gülümün sevdiği çiçekler düşman şimdi bana
Yüzlerine bakmaz oldum
Bir tabak kerevizle ortak oldular
Kanıma girdiler gülüm
Kanıma…
Yıktılar gülüm koca gövdeyi
Toprağa
Dermanın kesildi
Ateşlendim
İki dost girdi kolama
Acile zor yetiştim
Bir buçuk serummuş hesabı
Bir tabak kereviz…
Tek olsa onu da savardım
Biri dışardan vurdu
Biri yukarıdan gözlerimden girdi
Öbürü sinsi bir yılan gibi içimdeydi
Bir ülke gibi
İç savaştan yıkıldım
Bir müttefik aradım ellerimi tutsun
Sen yoktum
Sen onların tarafında ajandın
Dostlarım sağ olsun…
Yıkılmadın gülüm yıkılmadım
Şimdi daha bir hırsla sarılıyorum
Gözlerine
Daha bir başka seviyorum yokluğunu
Daha bir içten özlüyorum hayallerini
Ve
Hayaller biriktiriyorum gülüm için içimde
Biliyorum beni öldürecek en zehirli polenler sende
Helen umutla bakıyorum olduğun şehre…
Bir tabak kereviz
Etti bu gün bizi keriz
Senin depreminden geçtim
Bu zelzelelere güler geçeriz…
Kayıt Tarihi : 15.4.2006 08:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!