Alemle temaşa Şiiri - Servet Balıbey

Beynimde uygun adım tepiniyor heceler
Her hece Bir uğraşı yetişemez geceler
Bağrışmalar kavgalar ulaşılmaz sonuçlar
Gözünü açıp kapa ömürde son seneler

Bağırsam avaz avaz dinleyin hergeleler
Yeryüzünde amaçsız gezip duran beşerler
Yanıp duran o ışık bir yıldız mı fener mi
Allah sual etsem bana cevap verir mi

Ey yanan loş karanlık yanan senmisin ben mi
Karanlık düştüm zora ben mi karanlık sen mi
Işığa Muhtaç olmak bana mahsus lakin sen
Yutuverdin ışığı madde buna değer mi

Madde ki Alıverdin yanan en hoş ışığı
Kimi kul oldu sana kapattın her açığı
Güzel manzaralar da güneş bile sen oldu
Işığa komut verdin sen neysen ışık oydu

Ey ışık yokmudur senin yüce dağların
Gölgeler var ettin de gölgede sığınağın
Öpeceğin yokmudur sıkacak bir yanağın
Bu hız ve aydın sendin niye yok hiç varlığın

Bana anlat karanlık herşeyin gizi sende
Kapalı Gözlerimde çok ışığın içinde
Yorgana sarıldım da rahat ettim yine sen
Gözlerden uzaklarda şu kalbimin içinde

Karanlık al ışığı beni seninle bırak
Gökten düşmekten güzel Kucağında uyumak
Bebek misali uyut onun gibi unuttur
Annem bilsin anımı sen Gözümde basamak

Ölüm gibi karanlık senle olsun yoldaşlık
Refleksime bir Emret ölümle arkadaşlık
En cazip arkadaşlık korktuğunun yanında
Gezip dolaşmak mıdır yoksa yarin yanında

Ölüme meydan okur onu bilmez Yüreğim
Karanlık bir yol göster budur senden isteğim
Ölüme mekan var mı Tut kolundan kaçar mı
Korkacağı bir korku heyecanları var mı

Sualime cevap ver kalmasın hiç karanlık
Karanlık sensin bilge yapsana bir babalık
Tut elimden de öğret bilinmezde ki bilgi
Bölümlerde ki tamı Pİ lerdeki son ilgi