Âle Şiiri - Berat Aydın

ben ki hasretler büyüttüm senden habersiz
âle güzelliğinden, ela gözlerinden daha çok
ve senden habersiz harcanmışken gönlünde
damla damla, bitmeyesiye hiç harcanmışken
ta ki ruhum hem dem
oluncaya dek seninle
tâ ki..

yüreğine uzanmaya çalışan
merdivensiz hem de yorgun bakışlar
ey ela, umudumun beyaz düşü
bir çöl ölüsü insanlığım sensiz
imkansızlığım yürek delisi sensiz
bu muallak, bu karınca beklemeler
bu kararınca sen ey âle
heyulası kendimizin

ela'sız bulunmaz, o anın emaneti
bir öksüz kuş çırpınışı sesler sakladım
konuşsam gelecekmişsin gibi yakın
sussam çoktan gidecekmişsin gibi
gelir misin çağırsam?
âle ey,
lale gözlerinin yanılgısına tut/ul/sam

bu haykırış
olamayışının bestesi gibi
geleceğin sokaklara kurulmuştum oysa ben
çığ hasretler biriktirmiştim, gözlerime taşan
bu sonsuz sensizliği hayra yoruşum hep ondan

bul beni âle/kurtar kendinden/kendimden
ey ela-âle ey

erdem

12aralık2021