Aldırma Gönül Şiiri - Osman Bulut

Dünya sade gül bahçesi değildir,
Atılan taşlara aldırma gönül.
Aklıyla övünen bil ki cahildir,
Heybesi boşlara aldırma gönül.

Bir bak bir arada uçan kazlara,
Dön bak ayrı telden çalan sazlara.
Vicdanı körlere, aklı azlara
Yüreği şaşlara aldırma gönül.

İyilik edenler ecrini alır,
Kötülük eden de kötülük bulur.
Fazla can yakamaz ömrü az olur,
Yırtıcı kuşlara aldırma gönül.

Her yokuştan sonra elbet iniş var,
Diner bu fırtına, bu tipi, bu kar.
Elbet gelecektir, ebedi bahar,
Üç günlük kışlara aldırma gönül.

Yk. Çarıkçı Köyü 6 Nisan 2004