Aldırma Diyor Gönül Şiiri - Menekşe Gülay

Sen ulaşılmaz yüce bir dağ,
Ben eteğinde bir mor menekşe,
Ben aşıkların âşığı, ben sevgi delisi,
Yüreğimde ki tutkuyla bakıyorum sana,
Başın masmavi bulutlarda,
Erişemiyorum ki hiç sana.

Secde ediyorum bütün gün Rabbime,
Dualarım hiç bitmiyor hep dilimde,
Tek dostum ise kır çiçekleri,
Biraz aşağalara baksan görsen beni,
Bende ki yangını farketsen,
Yansan ben gibi, yüreğinle yansan.

Kırlangıçlarla haber yolluyorum sana,
Kollarımla sarıyorum sevgini doyasıya,
Kesme güneşimi, boğma beni karanlıklarda,
Bir yudum suya muhtaçken, yağmurları bırakma,
Bu kadar severken, aşkımı sığdıramazken aylara,
Mâhkum ettin beni, yazık değil mi bu aşka.

Yine içim içime sığmıyor seni düşünüyorum.
Binlerce kez lânet ediyorum yalnızlığıma,
Sensizlik bir kâbus, çöktü yüreğime,
Hayat ise anlamsız, yığıldı üzerime,
Beklediğim tek şey sevgindi
Yalvar yakar oldum ama nafile.

Mor menekşe yalnız, mor menekşe sensiz,
Aldırma diyor gönül, yapamıyor ki sevdasız.
Bu hayat değer mi bu kadar yanmaya,
Çilelere düğüm atıp, ömrünce ağlamaya,
Yasta yüreğim, lâvlar içinde bedenim,
Vuslatı ise hiç düşünemiyorum sevdiğim.