Aldanmak ;
hayatımızın en sancılı, en korkulu tarafı..üst-üste koysam belkide,Eyfele rakip olurdu icimdeki aldanmışlıklar...tamiratı oluyor herşeyin belkide,içimizdeki sesle konuşunca..Ama...
aldanılmışlığın olmuyor..içimde biryerlerde,öyle bir deprem oluyor ki, öyle zamanlarda,çıkardığı sesten yedi fersah öteye gidebilirim..O sesi duymamak icin belkide..
Acınası hissediyor insan kendini.
Soru cevaba başlıyorsun içinde..
Ve ne yazik ki,galip gelmişlik olmuyor hiç..Ümit Yaşar Oğuzcan ustanın muazzam bir mektubu vardır bu konuda..Sevdiği kadına yazdığı ama asla veremedigi mektuplardan bir tanesi aldanmayı cok güzel işler..
En insanı tarafimizin yeelebir edilmesi ve bunu bağıra çağıra haykıramamak insanoğlun da tahribatı ağır yaralar açıyor..Sonraki her olayda,kişiyle beraber kendinizi ulaşılmazlara yerleştiriyorsunuz ister istemeden.
Görmek bilmek istememekle,nasıl olsa doğru herzaman beni bulur denklemi içinde,ben bilinmeyen ve bulunamayanı yüklenerim genelde..
Şubat 2017
Gülgün ÖzelKayıt Tarihi : 10.12.2018 22:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.