Ürkek, narin bir ayak sesiyle gelir kış
Baharlar beyaz kefen örtünür saçlarına
Meğer insan her ayrılığa ne kolay alışırmış
Yalandır uzaktan bakmak gemiden rıhtımına
Dokunmadan ateşe, yanmadan kızıllığında, vurmadan taşa
İnsan en büyük acıyı kendinde sanarmış
Son kanat çırpınışım, gelince o son yaşa
Bilmezdim, açılan yaralar elbet kapanırmış
Meğer rüyaymış o masallarda yaşamak
Annemin öpücüğü yahut o sevgi dolu bakış
Aldanıp o çiçekli baharlarda coşmak
Gelip geçmekte olan tatlı hatırlarmış
Kayıt Tarihi : 31.1.2022 23:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!