Alcatras Kuşçusu Şiiri - Hakan Bintepe

Cam bir perdenin ardından dokununca avuçlarına avuçlarım
Bütün kuşlar uçtular gökyüzüne
Cüce, o şahin bakışlı serçe
Dönüp geldi hücremin penceresinden her seferinde
Ne ben çıkabildim dışarı ne o uçabildi gökyüzünde

Çünkü hayat çok önemli bir armağandı

Düşler hafızasıdır sessizliğin
Yanmadım mı annemin resmiyle birlikte
Hiçbir zaman doğru yerde kurulmaz hayaller
Hiçbir zaman görülmez doğru gecelerde düşler
“Stella, her şey güzel olacak” derken ölmedim mi?

Çünkü durduk yere büyüyor sınırları hayatın

Beşyüzdoksandört
Yeni hücremde yeni ad verdiler bana
Kocaman bir kayaydı yetmiş kusur yıllık ömrüm
Yeni hücremde yeni bir sayı
çoğaldıkça öldüm

Çünkü Bob, bir elma sandığıyla çoğaldın

Ah ölüm dediğimiz de ne ki?
Kayalar sular ve deniz
Otuzbeş yıllık bir şaşkınlığın yönünü çizen kerteriz
O kaya. Hücrelerden fırlayıp gelen umutların
En az bir kez yönünü çizenleriz

Çünkü Stella; aşk, aklın baktığı yönde büyüyenlerin

Hayat dediğin de ne
Üç günlük eğlencesi, farkında olmayanların
Daldığın derin deniz sana dair söz verişleri
Kuşkularından arınmış sessizliğin
Ve ölüm tek derinliğin

Çünkü hayat…