Albümde Unutulmuş Bir Gülüş

"Nerdesin Anne?"
Ya umutlarım ne olacak şimdi,
bir avuç soluk hatırada savrulurken çocukluğum?

Son bakışın mıydı o,
gözlerindeki titrek kıpırdayış?
Bir şey söylüyordun sanki
ama dudakların sessizliğe yaslanmıştı...

Neden sustun anne,
neden söylemedin ölümün bu kadar soğuk olduğunu?

Daha yürünecek ne çok yol vardı,
çorak bir sokağın başında elini tutmaya çalışırken
ellerim boş kaldı.

Bu daha ilk düşüşüm içime,
Ve çok ağır anne,
hangi yarım kalışta kayboldun böyle?
Bir albümün ilk sayfasında duran
solmuş bir resim gibi mi kaldık şimdi?

Hani gülüyorduk ya ikimiz,
senin gözlerinle güneş doğardı pencereme
şimdi o ışık yerini
kararmış bir gökyüzüne bıraktı...

Nerdesin anne?
Ben daha çok küçüğüm,
daha düşlerim vardı dizlerinin kıvrımında uyuyacak.

Dayanamam yokluğuna,
bu şehir büyük, bu dünya gürültülü
ve ben senin sessizliğinde kayboluyorum her gün...

Ölüm bu kadar donuk mu anne?
Karar gibi, mühür gibi,
çıkmıyor adın dudaklarımdan
çünkü her hecesi bir bıçak oluyor boğazımda.

Nerdesin anne?
Nefesin yoksa bile,
bir dua gibi kalsaydı sesin içimde...
ama sustun.

Ve ben,
yalnızlığın en ince yerinde
bir çocuğun gözyaşıyla
seni hâlâ arıyorum.
S.GÖL