Alacakaranlık Senfoni

Bana ve gözlerime emanet bu gece
Bulutların mavisi kızıla dönerken
Yeni bir güne uyanmaya hazırlanırken
Tenimde, derinlerde
Dünün mirası
Acıdan artakalan bir gülümseme

Ilık bir esinti duyuluyor
Kaybolmaya yüz tutmuş ay ışığı saçlarından ağarıyor
Gidişinden habersiz biçare güneş
Sokakları aydınlatmaya çalışıyor.

Issız bir orman, sonsuz bir okyanus
Ve derin bir düş gibi
Benden
Bana ait olan her şeyden
Geceden
UZAKSIN

Bir ateşe yaklaşır
Ölümle kucaklaşır
Sonsuzluğa kavuşur gibi
Koşuyorum
Ömrümü adımlıyorum ardından

Yokluğuna direnircesine
Hayalinle savaşırcasına
Ölümü özlercesine
İşliyorum adını sayfalarıma

Gelmeyeceksin
Ölmeyeceğim
Yaşamayacağım
Biliyorum
Yeryüzü suskun
Gökyüzü çaresiz
Farkındayım