Çerden çöpten kulübede geziniyor
Ay şemsiyesini açmış mavi penceresinden
Alaca karanlıkta kanatlanan gecenin
Anılar tortullaştıkça masallaşıyor...
Rüzgar sürüklüyor topraktaki canlı yumağını
Ve sessizlik sözcüklerin tozlarını silkeliyor durmadan
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
