Alabora Şiiri - Hâli Se

uzaklardan gelip kalbime oynadı

gelip kalbime oynadı
uzaktan rüzgar
geldiğinde borandı,

kırdı döktü okşadı saçlarımı aldı eline bir
ortalık yaprak yaprak
görkemli bir hazan dalı olduk birden
yüzümüz renklendi

kalbime oynadı yetip yağmur
yıkandık
yeryüzünün yeni göletlerinde
kırıklarımız çıktı günyüzüne, arındı kanından
sonra bir daha çektik falçatalarımızı
sessizliğin kasıklarına tam

gelip oynadı kalbime dağlar
durduğum yerde durdum ben
çivi gibi durdum
korkuluk gibi durdum
içim dışım samanyolu durdum
baktım gözlerinin içine o deli dağın
öfkesini sindirdim ağlayamayarak
çoğun geceyarılarıydım yaşamakta
çoğun baba yarısıydım ödemekte kirayı
çoğun çiçektim, sabırdım, çirkindim
tohum gibi çatlardım nem dengesinde
canbazdım
pencere önü yaprak güzeli

geldi kalbime oynadı
su bastı
bildiğim tüm evleri
bindiğim tahta at kırıldı
çocukluğum düştü yüzümden
rüyam elimde kaldı bölük pörçük
yutkundum başladığım cümleyi
mutfağa koşup haplarımı aldım

dizlerime vurdum yarınları
annemi andım
annemi andım

uzaklardan gelip o kalbime kalbime..
bir zeybek havasında yırtık bir uçurtmaydı hayal
siyah beyazdı sis
ne akla ne kara
gemimiz durmadan su aldı.
~