Ala bildiğine hürsün Şiiri - Zeynep Beşen

senden bana kalan
iki hüzün tek dert
ve çokça var oluş..
her harfte seni bir daha sevdim
ama geri gelme izlerini yitirdim.
kaldığın yerler de güzel
unuttun mu!
sen gittin onlara,
yani kimse kafana silah dayamadı
kimse kalbime seni dayamadı
sen tüm bakışlarınla beraber gittin
ben tüm haklarımla beraber sevdim
kim kaybetti şimdi iyi bil sevdiğim
şimdi ala bildiğine hürsün
şimdi ala bildiğime senim
hiç bilmedin seni bu yüzden sevdim
çokta ayrıntıya girmedim
çünkü sevmiştim
gölün karşısı
dağın yamacı
uçurumun kenarı
demedim!
sevdim
bu kadar basitti
bu kadar yalın
bu kadar Türkiye Cumhuriyetine ait bir kelimeydi
sevdim!
anlayacak olsaydın her dilde duyardın ya
istemedin.
şimdi kime sorsan bir ben eksiliğin desin
şimdi kimseye demiyorum bir sen eksikliğin deyim
şimdi başına bir silah değil
hayır bir silah değil!
bir ben eksikliğini daya
ve hiç düşünmeden bas yokluğuma
tenim düşünce toprağa
hani karışınca yokluğa
hani dünya seni üzdüğünde
kendini kimsesiz hissettiğinde
daraldığın gücendiğinde
işte o zaman hissedeceksin
ne yaptığını neye kıydığını.
nereden mi biliyorum tüm bunları
ruhumu ruhumundan yırttın ya hiç düşünmeden
bir başka nazara kaydın ya..
ben nasıl hissettimse seni
sende beni hissedeceksin biliyorum sevgilim..
ruhun acıyacak
dilin kesilecek
sözün evet sözün bile kar etmeyecek..
ellerimizde de değil
ellerinde var sadece kan izleri..
yani suç belli katil belli
cinayet maktulu ve izleri mahşere kadar gizli..
şimdi istediğin kadar değil
istemediğin kadar hürsün sevgilim
ve lütfen ama lütfen olay mahaline geri gelme
yara taze,kan hala akmakta
ve maktul daha nefes almakta.
kurtarılmak mı?
hiç düşünmedim
çünkü sevdim..