Bir Demet Papatya Şiiri - Oktay Altuntaş

Bir umuttu oysa papatyadan yaptığı tacı

Ölüm tatlı gelir insanoğluna çünkü yaşam daha acı

Yaşamak isterdik oysa ölüme susamışken

Yaşamak isterdik ölümün papatyasını gözyaşlarımızla sularken

Ellerimle saksı yapmıştım bir demet papatya için

Kendi elleriyle kırıp döktü al yazmalım sevdiğim için

Oysa ben bir tek papatyaları sevmemiştim nazlı yarimi de sevmiştim

Hemde öyle çok sevmiştim ki papatyalar onun içindi

Papatyadan taç yapacaktım selvi boyluma herşey onun içindi

Yaşama arzum onun içindi gözyaşlarımla suladığım papatyalarda

Yoksa ben bir ölüydüm zaten onun için toplamıştım o papatyaları dağlarda

Ben çoktan veda etmiştim benliğime

Umudum yoktu ne bugüne nede yarınlarıma

Şafak sökmüştü al yazmalım daha düşlerde kuşlar cıvıl cıvıl ötüyordu

Lakin ben ise daha gözlerimi bile kırpmamıştım al yazmalımı göreyim diye

Onun kırdığı saksının papatyaları ile yaptığım tacı ona hediye edeyim diye

Göremedim ne birgün ne bir hafta gözlerim kan çanağı

Ve sonra bir koku herkes koşar adımlarla ilerliyor önümden

Belli ölümün kokusuydu bu belki benden geliyordur dedim

Hani ben bir ölüydüm ya hiç üstelemedim

Fakat koku dahada çoğalmıştı ama benden gelmiyordu

Nazlı yarimin odasından geliyordu pencere açık ve hava estikçe çoğalıyordu koku

Tutamadım kendimi kırdım kapıyı girdim içeri evet doğruydu koku al yazmalımın odasından geliyordu

Asmıştı kendini başında al yazması ve kendisine yaptığı papatyadan tacı solmuştu

Dizlerimin bağı çözüldü el ve ayaklarımda bir titreme yığılıp kaldım

Ve tekrar doğruldum indirdim darağacından al yazmalımı

O kadar güzel kokuyordu ki herkes kaçarken ben yarimin yanına yattım

Göz kapaklarım dayanmıyor artık ağlamak istiyorum ağlayamıyorum kapadım gözlerimi bende ölüm uykusuna daldım

Al yazmalım için yaşıyordum onun için öldüm

Bir demet papatya her şeyi anlatır fakat hiçbir şey bir papatyayı anlatamaz

Papatyaları sevin seviyor mu sevmiyor mu diye dalından koparmayın zaten seviyorsa yeşerecektir sevmiyorsa solacaktır