Al yazmalı Şiiri - İlyas Kaplan

C*
bir çocuk özlemiyle
öğretmen oldum ben dedi
daha yirmi iki yaşında,
ömrünün baharında
her türlü korkunun yaşandığı ülkenin doğusuna giderek
oradaki çocuklara bahar olmaya
cemre olmaya gitti
doğunun cemresiydi aybüke

hiç düşünmemişti herhalde
evinden çıkıp batmana giderken
son nefesini bu kanlı topraklarda
bir kör kurşunla vereceğini
eğitim şehidi olacağını

belki de bir müzik öğretmeni olarak
şarkılar, türküler söyleyeceğini düşündü
çocuklara çiçekleri, baharı anlatacaktı müziği ile…
anlattı, söyledi de…
sadece yedi ay
kır çiçeklerine türküler söyledi
beni öldüren de yoktur din, iman dedi
şenay aybüke yalçın öğretmen

uyan dedi
uyan alim uyan türküsünü söyledi
türküdeki gibi bıçak yarası olmasa da
doğunun maalesef kaderi haline gelen kalleş kurşun
bir cemremizi daha toprakla buluşturdu
baharımıza
gelecek bir cemreye daha kıydılar

baharla buluşamadı
hayaller kurumadı
geleceğe umut verecek türküler besteleyemedi
yarım kaldı her şey

C*

al yazmalı kız…
ezberimizde yüzün
silmek kolay mı öyle
bir yara öyle kolay kapanmıyor
bir hasret öyle kolayca dinmiyor
bir sızı öyle kolay geçmiyor

kalbimizin bir köşesini sana ayırdık
yürek sızımız
fotoğraflar çok acımasız değil mi
yarım saniye bile
bir daha yan yana gelemeyeceğin öğrencilerinle
yıllarca aynı karede duruyorsun hem de gülümseyerek
bazı çiçekler bazı topraklarda olmuyor işte
aybüke öğretmenim

al yazmalı hikayeler yarım kaldı
sessizce şehit edildi her biri
kimisi okul koridorunda
kimisi karne gününde göz göre göre
ben karne günlerini çok severim deyip
kırmızı elbisesiyle gitmişti okuluna
ilk karnelerini vermeye
cıvıl cıvıldı
dakikalar sonra yarım kalacağını bilmeden
yaşıyordu ilk ve son karne gününü

sonra geriye özlemi kaldı
acısı kaldı
yarım kalan bir hayat kaldı
yaktı, kül etti türkiyeyi
bazı vedaların geri dönüşü yok
ölüm bu
geleceği varsa yapacak bir şey de yok
lakin bu veda her şeyden çok ağır oldu

C*
sen vatansın
gözlerin yıldız aybüke
seni toprağa düşmeden tutamadık
yarım kaldı hayallerin
ant olsun ki izinden
nice aybükeler büyüyüp, yetişecek

adınla büyüdükçe her biri
her geçen gün ismini aldıkları o kahramanı tanıdıkça
daha da güzelleşip
bu vatana çok güzel çiçek olacak aybükelerimiz
izinden gidenler kalemi ile o silahları susturacak

ay güzelim
vatan çiçeğim
bir gönül davası bu
nesiller boyu anlatılacak
nesiller boyu al yazmalı aybükeler var olacak
pencereden baktığınızda
güneşi esirgemiyorsa gökyüzü
inanın aybükeler yaşadığınız günlerin bedelini ödediği içindir
unutmayın

C*
redfer