Al vala 1 Şiiri - Abdullah Mennan

Kehribar sarısı saçlarınla
Sarısıcak kıyafeti savuruşun
Arsız bir yosma açılıp saçılışın

Ilık ve işveli dokunuşlarla.
Okşarsın tenleri usulünce
Teper
Kuytuların karanlığı
Azalınca Şiddetin

Hiç doğmayacakmış gibisin
Kanlı göz yaşları içre
Börtü böceğin şenliklerinde
Sarılırsın ağaçların kalçalarına
Hoyrat can çekişinle

Ölümünün dönüşü vardır
Zulmun merhametine, sığınma derim amma
Düğümlenir gırtlağımda kelimelerim
Kar etmez dünyaya olmuştur hükümran
Setresi mat.
Yılanın çıyanın tuzaklarına
Kanadı kırık sunayı sunan geceler

Gece karanlığında
Alçakça kesilir yollar
Dağılır, dökülür ala çıçekler
Gelen koklar, giden koparır
Boğulur daralır yorgun düşer
Ateşi baharlar.
Al valaya çömer harlar