Al Kına Şiiri - Dilşah Aytekin Çalım

kayıp dumanlı ve ne idüğü belirsiz

başıboş cümleler takılmış peşine

tozlu caddelerin özenti yüzlerine

yasaktı günbatımı o 'öteki' şehirlerde

yasaktı perperişan duruvermek

seyrü sefalarda

güneşin narince okşaması tenleri,sımsıcak oluvermek

nar çiçekleri koynunda

haz duymak garipti,günahtı mutlu olmak..

kan damlardı inceden asmalardan

cidden neydi bu ritüel

bu ses kısıklığı

bu serseri

bu seri kavga

günler doğarken mor dağlarda

bilinmezler görünmezler sessiz sedasız

karışırlar bir avuç gözyaşına.

ağıtlarla batar 'gün' kıyılarda

mevsimler takılı kalmış hazanda

bunca yürek parçalayan hezeyanda

kuşatılmış olduğumuz bu cereyanda

sevdalar, türküler bu yanda

bir çocuğun gülüşü işlediği anda

yaşasan da yaşamasan da farketmez mi

güneşi doğurmak davullarla zurnalarla

zararsız, yalınayak koşmak umutlarda

uçurtmalar salma vakti şimdi

düğünümüz var

bir gün'ün hatrına

al kınananın harcına koyduğum

koca bir devir var, aşk var,sevda var

emek var omuz omuza.