sen sazımın tellerinden süzülüp uçuşan sevgili,
al gözlerimi,yağmurlu sabahlara bırak..
koşarak geçsin bulutları bir anda sesim,
yenik düşmeyecek bu sefer, devrilmeyecek nefesim! ..
bu benim gölgelenen elim,
kentin yüreğine çarpıp susacak..
bakacak susmadan önce çöken evlerine günlerinin..
eriyen bahçesine düşen,
kanı donmuş küçük bir dal;
yolunu çizip gülecek,
geceyi yaran o sımsıcak hayal...
al gözlerimi,yağmurlu duraklara bırak.
bir yer olacak bu son otobüste..
bulamaz beni artık,
saçlarımı çeken rüzgar...
sokak lambaları konuşmaz bu deniz akşamında,
kaçar tüm kıyılar konuşmaz...
ateşler saçarak aydınlığa uçuşan sevgili,
al gözlerimi bırakma,
sakın bırakma...
(alanya haziran 2004)
Ayça TekinKayıt Tarihi : 20.6.2004 15:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ama her seferinde rüzgarla geri dönen sesimiz
bize yine yenik düştüğümüzü mü söyler ??
Ve yeniden,
yine yeniden başlamak için hayata
sıvadığımız kollardan
derenin haberi varmıdır acaba ??
Sevgili Ayça'm,ne güzel yazmışsın...Yüreğine,emeğine,kalemine sağlık
Sevgilerimle
kalemine sağlık.
TÜM YORUMLAR (2)