Al Ev Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

Al ev al ev yurtta uçan arı
Bakar evde kibel karı
Deyi evim içte bir kurt
Ol kurt adı midas börü

Arı demiş kibele gün
Al evinde sanki dügün
Bak midasa damat gibi
Oynamakta çigin çigin

Kibele der al evim nuh
Al ev halkı abgal yunuh
Gel evime selam söyle
Seni edem eve konuh

Evim islam asker türk alp
Al evimde ali çalap
Evim halkı elmas gibi
Bak parlıyor yalap yalap

Ol al evim galip kale
Kale rozki=zırki ile
Onlar ev halk mu ğaradan
Geldik derler güle güle

Ol mu ğara=buhara in
Onlar semud halkı emin
Kapadokya=kutlu evi
Terk etmişler sihir kimin

Muğ-a-ra de muğlar eli
Muğ ellinin halik beli
Ol mağara güneş evden
Gelmiş idi ali veli

Güzel adlar uruğu han
Adlar halkı halif kahan
Adın ardı semud namla
Anmış idi bütün cihan

T-uruk=At -uruk=Ad-uruk =türk gül
Urfa ad halk ardı asil
Ta ilk günden anadolu
Türkiyedir de velhasıl

Kayın meşe tuba dalım
Elma kelek ayva malım
Bir hasırım bir de kalem
Hal yazarım bölüm bölüm

Hem gogıl var bir de maşam
Al ev saka luvi yaşam
Kisra arsak al ev desek
Derler ol ev evim paşam

Arı konuk olur al ev
Bakar evde ezrak bir dev
Arı demiş bu bir masal
Ezrak devde masal görev

Hem der evde umay hıdır
Mete basat buda çadır
Al ev sanki bir kalp gibi
Kan dolaşır haldır haldır

Al ev tarih diyen arı
Hem der temiz ve de duru
Kelam kelam felak okur
Söyler bu ev deva yeri

Kibele der arıya kalk
Mahle mahle olak ulak
Mogol kabil herat ve belh
Sonra gilan katar bulak

Halep aksa kurt ev=libya
Ardı izmir kalan konya
Karsta lapa lapa kar var
Varak ege yerde hanya

Faruk Bakuri