Al Al Olur Bayrakta Şiiri - Osman Öcal

Dağların zirvesinde koynuna sarmak için,
Bölünen uykuları ateş sarar her seher.
Ayrılıklar bir dalış uçmağa varmak için,
Al al olur bayrakta nice yiğit nice er.

Azap toprağı gibi gök delirip kanarken,
Bembeyaz bir sayfaya binlerce hasret sığar,
Dirliği paralanmış yoksul yürek yanarken,
Ak toprağa adanmış sayısız yıldız doğar.

Hislerimle hissedip benim gözümle bakan,
Her biri önden giden eşi bulunmaz nefer.
Hepsi birbirinden mert bozkır havası kokan,
Mavi göğü sağarken tek arzusu hep zafer.

Kimi güneşi tutar kimi bekler şafağı,
Kimisi cem evinden kimi kalkar camiden.
Maya aynı kan aynı var ayrı görsün yağı,
Yok birinde üstünlük hepsi bir aynı beden.

Bir Mustafa Kemalce tarihe yön verirken,
Sürü tutmaz çakaldan gözü yılar mı kurdun.
Ve demir dağlar gibi sevdasıyla erirken,
Adına vatan demiş bölünmez diye yurdun.

Vuslatî’nin kendine sorduğu açık soru:
Mahluk vatan tutarken vatansıza ne denir?
Ey ulular ulusu Türk’ü titret ve koru,
Ta yürekten sevmeyen sarılmağa üşenir.