Al Ahraz Şiiri - Nil Alaz

karabasanlarda
azgın sularda bir saman çöpü
kızgın güneş altında bir sürgün
ama insanım ortada yürek

al ahraz

zindanlarda prangalar figan
dayanırken baş sorgulara
gül nasıl açar, bülbül ne arar onda huzuru
neden hüzündür rengin
nasıl kurşun sıkarlar bebelere
nasıl kıyarlar

al ahraz

salınamadım
bir söğüt ağacı altında sere serpe
dişlerimi ot parçasıyla karıştırıp
dünya nimetlerinden karnım tok
eteklerimde güller gülemedim
aşk olsun

al ahraz

bırak! bırak karalı başlar mazi adı
ne varsa köşede saklı duran
iyi kötü sevinçler zehir olan
düş/erken yarlara yara bere her yanım
ki ahlara, intizara hiç gerek yok
et parçası yürek ateşe koy yanar
ha bire okur masal kuyruk kaldıran diş bileyen
yıldızlar pervazsız uçar

al ahraz

vah! vah
asıl bir suçlu gibi sevgi çarmıhta
büküntülü dönmekte devran
serpeler bir avuç su dağlara çiçek
insanlar ellerinle usul usul pislikleri küreler
saklarlar günü öyle can/canan İlâhi tek sığınak
kes hesabı kes! hesapsız çekilirken kılıçlar

al ahraz

e y cehennem! aç kapılarını ardına kadar
ben ki bu dünyayı şule olup ışıtamadıysam
yazıklar olsun!
vur davulcu tokmağı! bu gün kınam var
sağır sultan oynasın
hazırla musalla taşını hoca efendi
ey cemaat toplanın
getirin giyemediğim gelinliğimi
bu gün bir tek Farid Farjad ağlasın
hüznün ta kendisi içli keman sesi
kehribar

gitmekte lazım
edeple mağrur
ki
ağlamayın dostlarım
dersiniz
hiçti
hiç/yaşadı/yaşamadı
hiç/öldü
hiç/gitti
hiçi/hiçler taşıdı
bir iki kişi