_duyuyorum
ellerin diyor ellerin...
umutsuzlar şehrinde iki çocuğum
umut diyor inadında umut.._
benzimin yalnızlığını çoğaltan
kanımın kalabalığı
baharım hasret ünitesinde
soluğuna bağlı
sebebim sensizlik olur
öykünün benliği
sevincimin beyazlığı
sabahın gürültüsüyüm
karanlığın ağrısı
görüşmecim olur gülüşün
açar mazgalımı deniz boşaltır
bir defa gittin
kaçtır ölüyorsun
sonlarına küstüm
geliyorsun
bil ki ukde değil
hep imkansızımsın!
29.11.12
sancaktepe
Adem TokKayıt Tarihi : 29.11.2012 21:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!