Benim kavgam
yoruluyorum, nefesim kesik
Bazen kopuyorum hayattan
sanki çok anlaşılmıyorum ve bende anlamıyorum çoğu zaman zaten.
Biraz uzağım hayata kıyısında, köşesinde yaşıyorum.
Bazen insan kaynıyor etrafım bazen ser sefil kalıyorum.
Sessizce oturup kendimi dinliyorum
Kavga ediyorum delice kendimle
Aslında pekte bilmem kavgayı lafın ağır olanını seviyorum.
Korkuyorum aslında yalnız kalınca etrafı dağıtıyorum
Biraz hırçın oluyorum öyle durumlarda
Ben dağınık olduğumda etrafın düzenli olması hoşuma gitmiyor belki’de
Eşitçe yaşamayı seviyorum. İnsanlarla….
Ben eski, hayatımı sevdiğim kadar yeni hayatımı’da seviyorum¡¡
İki insan olup iki ayrı şehir de iki kadınla sevişmek istiyorum...
Ben sadece biraz aksi bir adamın.
Geceleri karanlığı seviyorum sessizliği,
Ay ışında balık tutmayı,
Kendi kendime konuşmayı sevmem ama bazen iyi oluyor içimden kızmalarım;
Bazen aynı şarkıya takılıp,
Kendimi hep aynı deniz kıyısında buluyorum.
Seni seviyorum hayat....
Mahir Erbay AteşKayıt Tarihi : 2.10.2020 15:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!