Akşamüstülerde Yorgun Şiiri - Emrullah B ...

Kırık dökük kaldırımlarla donatılmış bir sokağın sonunda metruk ve köhnemiş bir evin pervazları dökülmüş penceresinden sarkık, gün boyu temizlikten beli iki büklüm olmuş; eli çenesinde, tarlada çalışan erlerini bekleyen kadınlar kadar yorgun ve sabırsız dolaşıyor damarlarımda feri kesilmiş kanım

Güneşte de bir heyecan!
Bütün gün havada asılı kalmanın yorgunluğu, bir an önce batmanın ve tan yerini ağartarak yeniden doğmanın sabırsızlığı var

Sonra çocukları görüyorum; hızla çöken karanlıkta havası inmiş çehresi yırtık topla oynarken, annesi cama çıkıp; Akşam oldu haydi eve! Diye korkunç bir sesin tereddütünü taşıyan çocukları.
Bir de evsiz ve öksüz çocukları.
Onlar bu sesi ve bu korkuyu unutalı bir hayli geçmiş ve hiç gelmeyecek zaman. Zaman da yorgun ve zaman da sabırsız

Usulca yamalı hırkalarını alıp, başları önlerinde şehrin daha aydınlık, daha kalabalık ve daha gürültülü köşelerine çekilirken geceyi nerede geçireceklerini ve sabaha kadar pamuksu tenlerine değecek ayazı düşünüyorlar belli ki.  Adımlar hızlanıyor onlarda yorgun onlarda sabırsız...

Az ilerde yaşı yetmiş'e merdiven dayamış ihtiyarın kahvesini saran damat alayı kurulmuş, halay başında askerden geleli daha bir hafta olmadı diyorlar, boylu poslu bir genç...
Onda da günün yorgunluğu ve daha 18'in de kaçırdığı sevdalısının gözlerine uzun uzun bakabilmenin sabırsızlığı var.

Birden sen düşüyorsun aklıma!
Sonra ne gördüysem unutuyorum.
Sabahtan akşama kadar marangozhane de zır zır öten hızar sesleri de çınlatmıyor kulağımı artık.
Elim de poşetler, köşede ki fırından aldığım sıcacık  somunun kokusu geliyor burnuma; emek kokuyor, sana kavuşmanın yakın olduğu saatler kokuyor.
Sen kokuyor sevgilim...

Bütün yorgunluğumu unutuyorum yalnızca sabırsızlığım kalıyor,
Açılınca menteşeleri  gıcırdayan ahşap kapının aralığından beliren  tebessümünü dünya gözüyle yeniden görebilmenin sabırsızlığı türüyor.