Akşamüstü Ölenlerin Türküsü

sabaha borçlu kalan geceye de ki
içime bıraktığın her karanlık için gözlerinin beyazından gün alacağım

Nerede olursan ol
kalbine dokunduğum her harfin sende atacağını biliyorum nabzının
kaybetse de mavilerini sevgimiz
unutma!
aynı hayalin çocuklarıyız biz

birazdan acıyacak kalbin için bağışlanma diliyorum
bil ki bu ömrümün talanı
belki de sadece senden kalanı yaşadığım
bembeyaz bir sayfaya suçlu harflerdir sadece yazacağım

kangrenine aşık kalbim konuşuyor şimdi
dinle!
yüz yetmiş altı gündür bir bıçak yarası ile dolaşıyorum
özlem diyorum adına
cennet diyorum
sen tutku diyorsun
cinnet diyorsun hatta
beynimin içinde iki mezar taşıyorum
sen değilsen gömdüğüm
ben deliriyorum

iki yüzü keskin bir bıçak sırtında kalbim
yüzüm yok
gökyüzüm sensin
yeryüzüm de öyle
sildim içimden bütün kalabalıkları
içimdeki şehir tek sensin
zehir de öyle
parmaklarım kalmalı senden geriye
artık aynadaki resmimde sensin
dilimdeki şiir de öyle

sen varlıkta yokluğumu sorgula
dilediğin sayıyla çarp keşkelerini
köklerine böl kalbini
okuyamayacağın satırların en sevgilisi sensin

Dileğine borçlu kalan duaya and olsun ki!
içini dolduramadığım her mutsuz kelime için bedenimden bir parçayı ateşlere vereceğim…