Akşamüstü Kızılayda Şiiri - Ahmet Ünal Çam

Kalabalık akıyor,o yandan o yana
Aklım sana gidip gidip geliyor.
Anlamıyor insanlar beni,anlamıyor.
Çalıyor bir kaset,ortalıkta gürültü
Senden gayrısını kulaklarım duymuyor,
gözlerim görmüyor.
Saatler beş'i vuruyor Kızılayda
Sensiz bir akşam daha yaklaşıyor,
geliyor pervasızca üstüme.
Ne dizlerimde derman,
Ne içimde umut kalmış,
kıpırdamıyorum bile.
Karanfil sokağı telaşlı,
Kalabalık akıyor o yandan o yana.
* * *
Gözlerim,seni görmüş bir renkte,
Ben sendeyim,ya da sen bende
Karanfil sokağı yok,
İnsanlar yok,
Kasetçiden gelen ses yok,
Zaman-mekan kaybolmuş,
Sen ve ben varız;
Bir şeyler fısıldıyorsun kulağıma,
Anlamıyorum,dinlemiyorum,
Dalmışım güzelliğine.
Sesin sadece bir nağme,
sözcükler önemsiz.
Konuşuyor,gülümsüyorsun,
ellerini uzatıyorsun,
ellerimi uzatıyorum...
...ellerim boşlukta kalıyor.
Gülüşler,garip bakışlar üstümde
dönüyorum gerçeğe;
sen yoksun! ..sen yoksun! ..
Utanarak indiriyorum ellerimi.
Gülümseyişin uzaklaşan bir kızda
kalıyor.
Saatler durmuyor
akşamın altısındayım Kızılayda.
Bir daha,bir daha uyanıyorum
...sensizliğe.