Akşamüstü Şiiri - Yiğit Arda Öztürk

Bir İstanbul akşamüstü,
Tekrar içiyorum deliler gibi,
Çünkü o güzel kadın küstü;
Kırışık yüzüme, aynalar gibi...

Benliğini ruhumda kavrayamamaktı suçum,
Daha da kötüsü gardımı indirmek,
Seninleyken hep vardı gücüm;
Zor geldi o lafları sindirmek.

Şimdi sen yoksun ya sadece bakıyorum,
En kötü alışkanlıkların esiri oldum,
Beraber aldığımız her şeyi satıyorum;
Baharda açan bir çiçektim, soldum.