Akşamüstleri Şiiri - Serkan Naci Koç

Suların yaldızlı parıltısı arttıkça arttı
Yine bir akşamüstüne döndü kızıl asaletine bürünüp güneş
Karabataklar kuytulara çekiliyorlar
Önümde etekleri ıslanıp duran kumsallar sakin

Ufak tefek düşünceler şekilleniyor zihnimde
Kâh uzaktan geçen küçük bir yelkenli
Kâh ansızın yanan birer sahil ışığı gibidirler
Ahengi hiç bozmuyorlar ya! bu güzel

Koşmuyorum hiçbirinin ardından
Beni sıkıştırıp derinlere çekmek isteyen ani fırtınaların
Gençlikte bıraktıklarım kabarıp duruyorlar, umursamamalıyım!

Daha daha çekici koyu renklere dönüyor iyotun beslediği ufuk
Bir çırpıda kurtulunmuyor ki kementinden giden gençliğin
acıyan sinir uçları gibidir bugünlere atıp beklediklerim

Bütün olgunluğuyla seyreder deniz
etrafımda dolaşıp duran bu başıboş düşünceleri
Bu yüzden şefkatle sımsıkı tutmuştur ellerimi yemyeşil yosundan elleri

Zar atmak kadar kısa bir süre heyecanlanmalar, kaçışmalar, coşmalar ve durulmalar
Bak dayandı dayandı, içimde büyüttüğüm mor leylaklar; solmadılar

Masallar da yakışır bu saatlere, hem de çok!
mutluluk dalgalarıyla yuvarlanıyorum, şekilleniyorum
belki bir kuvars yada çakmak taşı gibi, bilmiyorum

Ne güzeldir dalgalanıp kumsallarda son bulmak!
Son bulmak bir masal gibi akşamüstleri...!
SERKAN NACİ KOÇ 2019