Akşamlarım Şiiri - Mehmet Semercio

Akşamlarım

En güzel günleri bir bir yediler,
Bu yüzden sevmedim akşamlarımı.
Başıma üşüşür peşpeşe dertler,
Bu yüzden sevmedim akşamlarımı.

Yanlızlık ne zordur zif’karanlıkta,
Neleri vermeyiz sese anlık da.
Üst üste yığılır her aksilik de,
Bu yüzden sevmedim akşamlarımı.

Bitişik sanırsın tavan ile yer;
Küçücük gölgeler büyür de büyür.
Gözlerin telaştan sanma ki uyur.
Bu yüzden sevmedim akşamlarımı.

Bir akşam yatarsın belki kalkılmaz,
Yâr eli uzaktır, daha tutulmaz.
Aşk zaten hâyâldi, hiç gerçek olmaz,
Bu yüzden sevmedim akşamlarımı.

Akşamda dağılır evli evine,
Yanlızsan girersin sen aynı ine.
Saatse geriye sarar hep yine,
Bu yüzden sevmedim akşamlarımı.

Bambaşka olur yâr, gelebilseydin,
Kabuslu rüyamı keşke bölseydin!
Yine güneş battı, başımı eğdin,
Bu yüzden sevmedim akşamlarımı.

24.05.2020