pencereme taş atmadığı zamanlarda güneş
gözyaşları süzülür bulutların camlarda
içinde anıların hazzı kulakların çınlar
seni düşündüğüm akşamlarda.
her gece üstüme örterim gökyüzünü zifiri
sen ruhumu yalnızlığın zindanına attığında
dudaklarında saklı acıların panzehiri
tadarım düşlerini anlattığında.
yüzünü avuçlamak geçer içimden dokunamam
yıllanmış şarap misali mahzenlerde duramam
kalbime saplı bir şarapnel parçasısın işte
damarlarımda akar kansın imkansız çıkaramam.
şakaklarımda seni düşünmenin ağrısı
götürüp bir denize dökemezsin
nasıl anlatsam yüzünde yüreğinin yarısı
gün olur içinde yanar ateş özleyemezsin.
Kayıt Tarihi : 25.1.2006 11:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!