Akşamın Yalnızlığı.. Şiiri - Semih Batman

Akşamın olduğu yerde hayaletler dolaşır
Gölgeleri ile sessizce her yerde saklanırlar
Köşe bucak
Tıpkı insanı terk eden anıları gibi
Sanırsın birden karşına çıkacaklar.
Gerçek sanılır bulutlara çizilen resimler
Ama akşam olunca siliniverirler gökyüzünden
Güneşin terk edip gittiği o çizgilerden geriye
Sadece sana göz kırpan yıldızlar kalır.
İşte böyledir akşamlar hep keder ve yalnızlık
Seven yüreğin paradoksudur
Unutulamayan
O yalnız o sinsice içini kemiren işte odur
Seni yatağında boğan
Anıların bıraktığı tortudur akşamlar
Karanlığın efendisidir onlar
Sen yeniden sevgiyi buluncaya kadar.

Gönlünde bir efkar başında sızıdır
Gözyaşıdır yanaklarından süzülen
Çağrıdır koyaklarda yankılanan
Sestir acı içinde kıvranan akşamlar
Bir deredir şırıldayan yalnız başına
Sessizliğin sesidir hayaletler gibi
Gizlice girer koynuna yakar bir kor gibi
O karanlık o akşam denen varlık
Anıların tutsağında hep esir alır seni.
Gölgelerin eşliğinde bir duman kıvrılır
İnceden yayılır odaya cigaranın közünden
Titreyen gençliğim yine bana sarılır
Korkmuştur bilirim bu akşamların yalnızlığından.