Gün; rengini yitirirken
Çamur sıvalı,kireç boyalı,kerpiç evlerin ardından
Sessizliğin huzuru çöker ovaya
Güneş,usul,usul yorganını çekerken üzerine
Son dansını yapar adeta
Yayla tepesinde
Serin bir akşam poyrazıyla
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
