Akşamın Kızıllığı Vururken İçime

Akşamın kızıllığı vururken içime,
Geçtim sararan zamanın kıyısından.
Dönüp baktım bulutlu maziye;
Kızaran akşamın ardından...

Bazen ağır ağır,bazen koşarak,
Çıktım basamaklarını zamanın.
Yaklaşıyor akşam,günü aşarak;
Ayak seslerini duyuyorum o anın.

Konduruyor bir kızıl buse,
Ufkun dudaklarına Güneş.
Sarıyorken ruhları bir endişe;
Yakıyor gönülleri bir ateş!

Mesajdır bu kızıllık,ruha akar;
Dolar ruha inceden inceye.
Eğer inanmıyorsan bakıver,
Şu ufuktaki son heceye...

Yaklaşmış,ufku yalıyor sahil;
Güneş,düşerken ufuktan...
Gündüz geceye ederken meyil,
Kopardım zamanın ucundan zaman.

Seyret ufuktaki kızıl havaları,
Haber veriyor gelmekte olan geceyi.
Görünmez oldu karınca yuvaları;
Sonsuzlukta çözeceğiz artık bu bilmeceyi...