Akşama Papatya Çayı Şiiri - Nuh Karaaslan

Nietzsche Ağladığında,
Döktü içini,
Tüm olup biteni...
Hissettiklerini,
Hissettirdiklerini...
Verdiklerini,
Verp almadıklarını da anlattı...

Nietzsche Ağladığında,
Çok sevdiğini anlattı.
Sevildiğini ama çok mu
Onu bilmediğini...
Sustuklarını da anlattı.
Bilip de sustuklarını...
Nietzsche Ağladığında
Anladım, anlattı...

Nietzsche Ağladığında, yalnızca
Anlatamadığı;
Zâyî gizem kalmıştı geriye...
Zâyî olan gizem...
(Belki de gizem, gözlerinde kaybolmuştu...)
Onu da anlatmak istedi ama
Anlatamadı...

Çünkü, gizem'leri anlatmak sevdalara kalmıştı...

Sözüm ona sanki, Freud söylemişti bunu..

Freud değildi ama,
sanırım,
Âcizâne şair;
"Ben'den çık, gamzeye gel" demişti bi ara,
Anımsa...
...
Sayfa: iki bir bir...
İkide bir, iki de bir;
Lütfen, çevirelim sayfayı,
Kitabın bitmesine var daha...
İmdi, papatya çayı ister misin?
Ya da
Papatya çayı, akşama...