Akşam ve Kapılar Şiiri - Münir Çakmak

kaç bahar geçti kaç bahar
çiğdemler açtı ve çürüdü vişneler
sürüde kurdu görmeyen kuzu kalmadı da
ne rüzgar el etti ne sordu düşen yaprak beni
daüssıla
böyle böyle içime işledi

kaç bahar geçti kaçtı tren
kervanlar göçtü ve çekildi sular
ah nereye baksam gurbet
gurbet kokan desenler
gurbet tüter fırında ekmek
annem geceleri gökte sahipkıran
yetim bir cezvedir mangalda babam
dudaklara kahve değil yalnızlığı taşıyor fincan

anladım Rabb’im
serin serin esiyor mevsimler
kapanıyor kapılar bir bir yüzümüze
ne şu çayın tadı kaldı
ne şapkadan çıktı tavşan
anladım şarkılar bitti içimizde
kurudu akıp giden nehirler
anladım şehirler eski şehir
kederler eski keder değil