Akşam Korkularıyla Şiiri - Kağan İşçen

iyi arkadaşlar bıraktın
sıcağına bir düş öğleninin
sayrılı bir şüpheyle ömrün
göz yumduğun sona yakın
yüreğine yakışan seviler terkisinde
yılkısı zamandan yaralı...
saklı bir tebessümle avuçlarında sımsıkı tuttuğun
bir ot parçasıyla özetledin de aşkı
sanrılarında uçuk
kıvılcımlanan yıldızlarının sivri uçlarından
kalbinin atışlarına saplı
özetledin ya kendini
yaşanmış
yaşanmamış
tüm aşklara yabancı bir özetle
adını sildin topraktan...
ödünç bir kahkahadan ertesi...

akşam korkularıyla yürüdün acının üstüne
üstünde özlemlerin kadar eski
yarım kalmış esrikliğinden ilk gençlik anısı hâlâ
sokağın kapıları bir tek sana ardına kadar
özgürlüğünü kıskandığın kuşlar
sinmiş ağaç yapraklarında ilk uykularında dalgın
bu son hüznünden habersiz
ağzı ekşi süt kokulu
bebeler büyüyor sancılı odalarda...