AKŞAM KARANLıĞI ÇÖKTÜĞÜ ZAMAN....

................... Hüzünlü bir Temmuz akşamın da olmak ne kadar zor..,Saatin yelkovanı akşamın serinliğine ve gölgelerin paralelliğine doğru uzanınca yine o kabus gece geldi diyordum..O gece bütün yükümü bir yumruktan daha küçük, dağlar kadar dayanıkı olan kalbim nasıl taşıyacaktı.. zaman bütün acımasızlığı ile yavaş ve ağırdan küçük adımlarla ilerliyor.. Maziler aklıma geliyor, gece olanca ihtişamıyla beni sarıyordu.., artık ben kendimde değildim...yüzüm iki elim arsında gözlerim yerde zihnim benden uzaklarda..oturuyordum yerimde taaki kendime gelene kadar. O hüzünlü temmuz akşamında artık inanmıyordum yeni bir günün başlamasına.. düşünürken artık iş işten geçmişti, bütün dert ve kederler beni buluyor, sanki benden onlara düşecek payı almaya çalışıyor gibiler.. geceleri bile artık gözüme uyku girmez olmuştu her gece bir dert, her gündüz bir keder olmuş ve ben anlamıyorum.. aklımda artık bir şey kalmamıştı uzak diyarlarda olan sevdiğimden başka.. içime düşmüş kederler ne yapacağım “ALLAHIM”a dua ederek kurtulacağıma inanıyorum, bu dertten kederden rabbime inanıyorum kurtaracak beni.. evet arkadaşlar bilmiyorsunuzdur belki temmuz akşamının ne demek olduğunu tabiî ki bilmezsiniz çünkü siz yaşamadınız o gecelerde belki de yaşamışsınız onu bilemem ama sizi duygularınız bir ıssız geceyle baş başa kaldığınızda hangi gizemli diyarlara götürüp getirdi..hemde bir adım yol almadan, hüzün yağmamış üstünüze, evet arkadaşlar sevgi sonsuzluğuna son veren insanları görmemişsiniz ama ben bunların hepsini gözlerimle gördüm duydum hissettim yaşadım..artık hüzünlü temmuz akşamının ne demek olduğu, hep hayal değil gerçek olduğunu anladım, anladım bazı sevgilerin afilerin bir naz ve düzmeceden ibaret olduğunu.. anlamıştım ben takı kendime gelene kadar.. ben o geceleri, nasıl yaşamışım o kahpe geceler nasıl basıyor beni bağrına nasılda uzadıkça uzuyor.. bilemiyorum saatlerce düşündüm neden gündüz değil de gece neden hüzünlü temmuz akşamları neden... Neden anlamıyorum bir türlü…Geçen bütün günlerimi anılarımı bir bir yaşıyordum o ıssız gecenin koynunda..kırk yılımı bir kısa zaman dilimi içerisinde..ve ağlıyorum yeni bir şafağın söktüğü zaman o günkü günüme merhaba demek için...sevgilerimle..