Akşam Ezanı Şiiri - Mehmet Nuri Yalçın

Çocukluğumun dar sokaklarına özlem duymakta büyüklüğüm
Kontrpedal bisikletimle
Gözümde devasa büyüyen o küçücük yokuştan kendimi bırakışım
Hayatın hoyratlığına inat
Saçlarıma değen her rüzgar zerresi
Özgürlük kokuyordu sıcak nefesiyle
Büyümek istiyordum evet, çocuk kalacağım korkusuyla
Duvardan sekip gelen her topun dönüp gelmesi gibi
Çocukluğum da geri gelecek mi bir gün
Akşam ezanının o lahuti
“Bitti artık, devamı yarına” ikazı
Biz de saat yoktu, telefon da
Eve dönüş saatimiz mi
Akşam ezanı…