Akşam Çayı Şiiri - Muhterem Taş 2

Bir akşam çayı!
Demli ve efkar dağıtan
Bütün hüzünleri ve dertleri unutturan
Şöyle seninle baş başa
Ve seninle karşılıklı içmek vardı

Çaylarımızı yudumlarken beraber
Dertlerimizi dillendirip
Derince ve en koyusundan bir sohbete dalıp
Göz göze gelmeliyiz seninle
Ve sen anlatmaya başlamalısın hüzünle
Ben derinden yaralanmalıyım dudaklarından dökülen
Her kelime her sözünle

---------- Ve sonra!
Sus demeliyim sana!
Sonra karşında ki sandalyeden kalkıp yanına gelmeliyim
Tutmalıyım ellerini hiç bırakmaksızın
Ve seni seviyorum demeliyim ansızın
Sen! Gözlerimin içine bakıp ve……
Gerçekten seviyor musun beni demelisin.
Ben sana bu sorunun üzerine canım demeliyim…

Sahi sen bilir misin kime denir canım diye?
Ya da neden canım denir bir kişiye?
Ve sen bilir misin kim için can verilir?

Ve soruyorum sana benimle evlenir misin?
Bir ömür yanımda olup, sen de bana canım der misin?
Yani benim nazlı sevdiceğim….
Bana! Bir ömür boyu akşam çayı demler misin?

Kuzum deyişini çok özledim
Elimi tutup başını omuzuma yaslayışını
Ben agresifleştiğim vakit vakit elimi tutup saçımı okşayışını
Çok ama çok özledim.

Senin ellerinden demlenen o akşam çayını inan çok özledim.