Akşam Akşam Şiiri - Hilmi Tanrıkulu

Oturmuşum metal iskemleye,
Akşam akşam kendimin kopyasını çıkarıyorum.
Çıkardıkça girenler çıkanlar çoğalıyor, ruhuma,
Korkuyorum...

Elimde, geceden kalma sözlerin,
Aklımda, uykumdan artan rüyaların,
Akşam akşam,
Aklımı kaçırıyorum.

Perdeler benden izinli, hiç açılmıyor.
Yaşamıyorum, kentin ışıklarını.
Vedalara temizleniyorum,
İndiriyorum tozlu raflardan ayrığı,
Susuyorum, ruhuma girenlere çıkanlara.
Ayrılığın hakkını veriyorum.

Tahta masaya dalmışım, ağaçlara üzülüyorum,
Şarkılarla beraber, griye küfrediyorum.
Kandırdım yine kendimi,
Yağmurla beraber sokağına düşüyorum.

Belki ağlamam bu akşam,
Gözyaşlarımı gönderdim, beklemiyorum,
Belki de annem gelir aklıma,
Ağlarım, bilemiyorum.

Yeni yeni kelimeler öğreniyorum şarkılardan,
Anlamlar çıkarıyorum, anlamlarından.
Sevişiyorum cümlelerle, melteme salıyorum harfleri,
Maviye düşüyorlar,
Beyaza yetmiyor cesaretleri...

Uzanıyorum yatağıma ansızın,
Kurtuluyorum gecenin giyotininden,
Uykuma ölüyorum,
Uyuyorum.
Uyanıyorum.

Oturuyorum metal iskemleye,
Akşam akşam, kendimin kopyasını çıkarıyorum.
Kendimden geliyorum, kendime gidiyorum,
Akşam akşam aklımı kaçırıyorum...